Audiotour Vrede van Breda

In de zomer van 1667 maakte ‘De Vrede van Breda’ een einde aan de Tweede Engelse Oorlog. Deze oorlog tussen Engeland en Nederland duurde van 1665-1667 en werd voornamelijk op zee gevoerd. Het was een handelsoorlog om koloniën in Azië, Afrika en de Amerika’s. De politieke onrust en de stijgende oorlogkosten in Engeland en de aansluiting van Frankrijk en Denemarken als bondgenoten van de Republiek, zorgden ervoor dat de Engelsen aan de onderhandelingstafel kwamen zitten.

De vestingstad Breda was een acceptabele onderhandelingsplaats voor alle partijen. Met name voor de Engelse koning Karel II omdat hij de stad kende uit de tijd van zijn ballingschap op het Europese vasteland. Hij verbleef toen een paar weken op het Kasteel van Breda dat eigendom was van de schoonfamilie van zijn zus. De familie van Oranje-Nassau. 

De vredesonderhandelingen stonden onder leiding van Zweden, een bondgenoot van Engeland. Aan het begin van de onderhandeling waren de Engelsen niet erg geneigd tot een resultaat te komen. Pas nadat de Nederlandse vloot (onder leiding van Cornelis de Witt en Michiel de Ruyter) op 22 juni diverse Engelse oorlogsschepen bij Chatham had vernietigd en het Engelse vlaggenschip op sleeptouw naar de Nederlanden had genomen, kwam er schot in de onderhandelingen. Het ging toen snel, na een maand was er een verdrag. 

Afgesproken werd dat de partijen de gebieden mochten houden die zij tot in mei 1667 hadden veroverd. Hierdoor bleef de Nederlandse handelsnederzetting Nieuw-Amsterdam (later New York), van de Engelsen. Nederland hield de handelsnederzettingen langs de Surinaamse kust, het eiland Tobago en het nootmuskaateiland Run in de Molukken. Beide partijen hielden hun forten aan de westkust van Afrika van waaruit zij slaven verscheepten naar de plantages in de Amerika’s.