Audiotour

AudiotourRondje De Spekhoek

Alleen in het Nederlands

2 Tourstops

  1. Audiotour overzicht
  2. Audiotour overzicht

    Het Landschap.

    Het landschap heeft zich in een periode van honderdduizenden jaren op natuurlijke wijze gevormd. IJstijden en warmteperiodes hebben achtereenvolgens hun stempel gedrukt op deze streek.

    Later heeft de mens het beeld van dit gebied bepaald, door het landschap in cultuur te brengen.

    De veranderingen voltrokken zich niet van de ene op de andere dag. Door opeenvolgende, relatief kleine menselijke ingrepen in een tijdsbestek van vele eeuwen ontwikkelde zich een landschap waarin mens en natuur met elkaar in evenwicht waren. Landbouw en veeteelt, bewoning en industrie, transport (via land- of waterwegen) droegen hun steentje aan de veranderingen bij.

    Vóór de twee laatste ijstijden bestond het landschap in deze omgeving uit plateaus van rivierafzettingen, die voortdurend verplaatst werden door de wind.
    Tijdens de voorlaatste ijstijd (200.000 tot 130.000 v.Chr.) schoof een ijstong door
    het IJsseldal en schuurde dit uit tot een grote diepte, tot ruim 100 meter.

    Het aanwezige materiaal werd aan weerszijden opgestuwd. Op deze manier zijn de
    Sallandse en Veluwse Heuvelrug gevormd.
    Tijdens de laatste ijstijd lag het poolijs tot over onze streek. Daardoor kon de Rijn zijn oude loop door het IJsseldal niet langer volgen, en verlegde zijn loop naar het Westen. De IJssel werd hierdoor een klein stroompje, hoofdzakelijk gevoed door zijriviertjes of beken, zoals de Emper- en Voorsterbeek en de Flierte. Over het tijdstip waarop de IJssel weer een grote rivier werd, zijn de
    geleerden het niet eens.

    Historie Spekhoek

    De Spekhoek is een zeer oude buurtschap in het kerspel tussen Twello en Terwolde, het oorspronkelijke centrum van de Tuylermark. Hier stond de Hof, de nu nog bestaande boerderij de Hof te Tuyl (zie Wellinkhofweg 5), eertijds de woning van de markerichter. 

    De naam Spekhoek komt waarschijnlijk van specke of spicke.

    Specke is een heel oud woord, dat volgens het middelnederlands woordenboek betekent: een
    uit rijshout, zoden en dergelijke opgeworpen dam of weg in een moerassige
    streek.

    De Spekhoek wordt al genoemd in 1850. Tot de Spekhoek behoren nu: de Quabbenburgerweg, (tussen Quabbenbergerbrug en de Hambrug) Trippestraat en Wellinkhofweg.

    Van oorsprong -en nog steeds- is het een agrarisch gebied, al neemt het aantal agrarische bedrijven af. Steeds meer boerderijen en woningen verliezen hun oorspronkelijke bestemming en worden bewoond door mensen, die niet bij de landbouw betrokken zijn, maar van het buiten wonen en -leven houden.

    Van ouds was burenhulp -in een agrarische gemeenschap- een noodzaak om te kunnen bestaan.

    Bij het werk op het land had men elkaar nodig o.a. bij het oogsten, maar ook bij huwelijk, geboorte en begrafenis was men op elkaar aangewezen.

    Het buren maken en die contacten onderhouden was dan ook noodzakelijk. Het buren maken is tot op de dag van vandaag, een goed gebruik.

  3. 1 Quabbenburgerweg 17 "Hambrug"
  4. 2 Quabbenburgerweg 17A "Stille Wille"
  5. 3 Quabbenburgerweg 16 "Assinckstee - Ossenstee"
  6. 4 Quabbenburgerweg 19 "De Ruiterkolk"
  7. 5 Quabbenburgerweg 21
  8. 6 Quabbenburgerweg 22
  9. 7 Quabbenburgerweg 23B "De Ruiterkolk"
  10. 8 Quabbenburgerweg 24, "De Walhoeve, 2003"
  11. 9 Trippestraat
  12. 10 Trippestraat 25
  13. 11 Trippestraat 26 "Hofstee"
  14. 12 Trippestraat 24 "Grote Luttekevis"
  1. Audiotour overzicht

    Het Landschap.

    Het landschap heeft zich in een periode van honderdduizenden jaren op natuurlijke wijze gevormd. IJstijden en warmteperiodes hebben achtereenvolgens hun stempel gedrukt op deze streek.

    Later heeft de mens het beeld van dit gebied bepaald, door het landschap in cultuur te brengen.

    De veranderingen voltrokken zich niet van de ene op de andere dag. Door opeenvolgende, relatief kleine menselijke ingrepen in een tijdsbestek van vele eeuwen ontwikkelde zich een landschap waarin mens en natuur met elkaar in evenwicht waren. Landbouw en veeteelt, bewoning en industrie, transport (via land- of waterwegen) droegen hun steentje aan de veranderingen bij.

    Vóór de twee laatste ijstijden bestond het landschap in deze omgeving uit plateaus van rivierafzettingen, die voortdurend verplaatst werden door de wind.
    Tijdens de voorlaatste ijstijd (200.000 tot 130.000 v.Chr.) schoof een ijstong door
    het IJsseldal en schuurde dit uit tot een grote diepte, tot ruim 100 meter.

    Het aanwezige materiaal werd aan weerszijden opgestuwd. Op deze manier zijn de
    Sallandse en Veluwse Heuvelrug gevormd.
    Tijdens de laatste ijstijd lag het poolijs tot over onze streek. Daardoor kon de Rijn zijn oude loop door het IJsseldal niet langer volgen, en verlegde zijn loop naar het Westen. De IJssel werd hierdoor een klein stroompje, hoofdzakelijk gevoed door zijriviertjes of beken, zoals de Emper- en Voorsterbeek en de Flierte. Over het tijdstip waarop de IJssel weer een grote rivier werd, zijn de
    geleerden het niet eens.

    Historie Spekhoek

    De Spekhoek is een zeer oude buurtschap in het kerspel tussen Twello en Terwolde, het oorspronkelijke centrum van de Tuylermark. Hier stond de Hof, de nu nog bestaande boerderij de Hof te Tuyl (zie Wellinkhofweg 5), eertijds de woning van de markerichter. 

    De naam Spekhoek komt waarschijnlijk van specke of spicke.

    Specke is een heel oud woord, dat volgens het middelnederlands woordenboek betekent: een
    uit rijshout, zoden en dergelijke opgeworpen dam of weg in een moerassige
    streek.

    De Spekhoek wordt al genoemd in 1850. Tot de Spekhoek behoren nu: de Quabbenburgerweg, (tussen Quabbenbergerbrug en de Hambrug) Trippestraat en Wellinkhofweg.

    Van oorsprong -en nog steeds- is het een agrarisch gebied, al neemt het aantal agrarische bedrijven af. Steeds meer boerderijen en woningen verliezen hun oorspronkelijke bestemming en worden bewoond door mensen, die niet bij de landbouw betrokken zijn, maar van het buiten wonen en -leven houden.

    Van ouds was burenhulp -in een agrarische gemeenschap- een noodzaak om te kunnen bestaan.

    Bij het werk op het land had men elkaar nodig o.a. bij het oogsten, maar ook bij huwelijk, geboorte en begrafenis was men op elkaar aangewezen.

    Het buren maken en die contacten onderhouden was dan ook noodzakelijk. Het buren maken is tot op de dag van vandaag, een goed gebruik.

Beoordelingen

Nog geen beoordelingen

Schrijf de eerste beoordeling
A minimum rating of 1 star is required.
Please fill in your name.