Alleen in het Nederlands
10. BEGIJNHOF 30, een bevriende pastoor van Vondel
Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
VONDEL EN ZIJN BEKERING
Het is niet moeilijk om je hier in het begijnhof in deze rustige ambiance in de 17e eeuw te wanen. Al in de Middeleeuwen kwamen hier ongetrouwde, alleenstaande vrouwen, zogenaamde begijnen samen wonen.
Joost van den Vondel kwam hier vaak op bezoek bij Leonardus Marius, die pastoor was geworden van de Oude Zijde van de stad en van de schuilkerk in het Begijnhof. Overigens is de benaming schuilkerk van veel later. Verderop in onze wandeling komen we in de buurt van de beroemdste schuilkerk van Amsterdam Onse Lieve Heer op Zolder aan de Oudezijds Voorburgwal.
Sinds de Alteratie in 1578 was het katholieke geloof in Amsterdam officieel verboden. Tegen betaling werd het echter oogluikend toegestaan, als het maar onopvallend gebeurde (het vroegste staaltje van gedoogbeleid in Amsterdam) in zogenaamde schuilkerken of huiskerkjes.
De sympathie van de doopsgezinde Vondel voor het katholicisme kwam vooral via zijn dochter Anna. Omstreeks 1641 werd Vondel katholiek.
Niet iedereen was hier blij mee. Van Hooft, bevriend met verscheidene katholieken, en waarvan bekend stond dat hij nogal tolerant was, stoorde zich aan Vondels heiligenverering.
Uit een sarcastisch briefje van Vondel die hij bij gelegenheid van het nieuwjaar 1643 aan Hooft schreef, blijkt dat Vondel niet meer welkom was op het Muiderslot.
‘Ik wens Cornelis Tacitus [Hooft was met zijn Nederlandse Historiën bezig, geïnspireerd op de Romeinse geschiedschrijver Tacitus] een gezond en zalig nieuwjaar en dewijl hij mij zijn geuzentafel verbiedt om een onnozel Ave Maria, zo zal ik somtijds nog een Ave Maria voor hem lezen, opdat hij sterve zo devoot katholiek als hij zich toont devoot politiek.’
De vriendschap kreeg nog een extra knauw bij een juridische kwestie tussen beide schrijvers, ik zal daar niet verder over uitweiden.
We vervolgen de route door het Burgerweeshuis.
Het is niet moeilijk om je hier in het begijnhof in deze rustige ambiance in de 17e eeuw te wanen. Al in de Middeleeuwen kwamen hier ongetrouwde, alleenstaande vrouwen, zogenaamde begijnen samen wonen.
Joost van den Vondel kwam hier vaak op bezoek bij Leonardus Marius, die pastoor was geworden van de Oude Zijde van de stad en van de schuilkerk in het Begijnhof. Overigens is de benaming schuilkerk van veel later. Verderop in onze wandeling komen we in de buurt van de beroemdste schuilkerk van Amsterdam Onse Lieve Heer op Zolder aan de Oudezijds Voorburgwal.
Sinds de Alteratie in 1578 was het katholieke geloof in Amsterdam officieel verboden. Tegen betaling werd het echter oogluikend toegestaan, als het maar onopvallend gebeurde (het vroegste staaltje van gedoogbeleid in Amsterdam) in zogenaamde schuilkerken of huiskerkjes.
De sympathie van de doopsgezinde Vondel voor het katholicisme kwam vooral via zijn dochter Anna. Omstreeks 1641 werd Vondel katholiek.
Niet iedereen was hier blij mee. Van Hooft, bevriend met verscheidene katholieken, en waarvan bekend stond dat hij nogal tolerant was, stoorde zich aan Vondels heiligenverering.
Uit een sarcastisch briefje van Vondel die hij bij gelegenheid van het nieuwjaar 1643 aan Hooft schreef, blijkt dat Vondel niet meer welkom was op het Muiderslot.
‘Ik wens Cornelis Tacitus [Hooft was met zijn Nederlandse Historiën bezig, geïnspireerd op de Romeinse geschiedschrijver Tacitus] een gezond en zalig nieuwjaar en dewijl hij mij zijn geuzentafel verbiedt om een onnozel Ave Maria, zo zal ik somtijds nog een Ave Maria voor hem lezen, opdat hij sterve zo devoot katholiek als hij zich toont devoot politiek.’
De vriendschap kreeg nog een extra knauw bij een juridische kwestie tussen beide schrijvers, ik zal daar niet verder over uitweiden.
We vervolgen de route door het Burgerweeshuis.
Download de gratis izi.TRAVEL app
Maak eigen audiogidsen!
Het gebruik van het systeem en de app is gratis
